Bella Italia
Door: yours truly
Blijf op de hoogte en volg Stéphanie
24 Augustus 2015 | Italië, Montescudaio
Het is erg lang geleden dat ik hier iets geschreven heb. Ik zie zelfs dat er nog staat dat ik in Spanje ben. Oeps. Overduidelijk heb ik al bijna een jaar hier niet meer gekeken.
Maar ik heb weer een reden om deze site te bezoeken, en nog belangrijker; een update te schrijven. Ik ben weer in het buitenland! Tuurlijk is dit niet de eerste keer dat ik buiten de grens ben sinds Spanje, maar dit is wel de eerste keer voor een langere tijd. Ik ben hier nu al een maand. Wauw. Wat gaat tijd snel. Ik heb niet veel kans gehad om iedereen te vertellen dat ik naar Italië ging. Ik heb het in de winter wel over gehad, maar toen stond dat nog niet vast en uiteindelijk ging het ook niet door. Totdat ik op 18 juli in Duitsland werd gebeld door Wintour; of ik de 23ste kon beginnen in Italië als entertainer. Ik heb de beslissing in 2 uur moeten maken, in die 2 uur ervaarde ik een mix van stress en enthousiasme. Ik had geen baantje, en dit zou ook een geweldige ervaring zijn! Dinsdag avond waren we terug van Duitsland en donderdagochtend stapte ik in het vliegtuig op weg naar Pisa. Sinds dat moment heb ik nog geen spijt gehad van mijn beslissing. In deze maand heb ik geleerd dat het oké is om gek te zijn, en je gedachten en gevoel uit te spreken. Ik dans, acteer en presenteer voor een groot publiek, en ben niet bang om mijn eigen gekke zelf te zijn. Natuurlijk ben ik een groentje, doe ik het vaak fout, en ook al lijkt het voor mij een groot publiek te zijn valt dat uiteindelijk vast wel mee.
Ik kan natuurlijk al mijn goede en minder goede ervaringen gaan opschrijven, maar ze zullen nooit hetzelfde aanvoelen op papier als in mijn herinneringen. Ik hoop dat (als het je tenminste interesseert) je een beetje een idee krijgt van mijn tijd zover hier.
Net zoals iedereen begint mijn dag met de wekker; om 9 uur nog wel, een perfecte tijd als je het mij vraagt. Ik maak me klaar en ga samen met mijn vriendin/collega/caravangenootje genaamd Love naar het café om ontbijt te halen; een latte machiatto en een zoet broodje. Het “echte” werk begint om 10 uur bij de miniclub voor mij. We knutselen en kletsen met de kinderen die komen opdagen. Toen ik hier aankwam waren dit best veel kinderen, helaas zijn er nu nog maar een paar kinderen die komen opdagen. Om 12 uur is de miniclub voorbij en gaan we even op bed liggen. Wij hebben hier de mogelijkheid om al de 3 maaltijden van de dag te krijgen, dus om 1 uur ’s middags gaan we naar het café voor lunch. Dit is eigenlijk altijd pasta. Lekker, maar altijd veel te veel en machtig. Zeker geen dieetwaardige lunch. De rest van de middag spendeer ik of in m’n bed met een boek of in het zwembad. Af en toe moeten we ’s middags ook oefenen voor een show die we die avond of week hebben. Dan van 4 tot 6 weer miniclub. Om half 7 hebben we avondeten in de pizzeria; dit is een groot openlucht restaurant met een groot theater en een open plek. Hier vind ook het avond programma plaats. In ieder geval, hier hebben we dus ook avondeten, om de dag is dit pizza ( dit is na een week niet zo spannend/leuk meer). Daarna hebben we weer vrije tijd tot 8. Om 20.00 uur vertrekken we naar de pizzeria om de happy(/mini) disco te doen. Veel van deze dansjes zijn nog vrij moeilijk voor de kindertjes, maar na een week kende ik ze al vrij goed. Plak een glimlach op je gezicht en steek energie in je bewegingen en na een tijdje komt het natuurlijk en heb je ook echt een leuke tijd. Dit doen we tot 21.15, want dan begint het avond programma. Soms is dit een show (mijn favoriet van de avond programma’s), een quiz, een spel, een talentenshow -dit zijn eigenlijk altijd de miniclub kindjes, dus oefen ik met ze tijdens de miniclub van de dagen ervoor- of iets anders. Als laatste doen we van 22.30 tot 23:00 clubdances, dit zijn dansen op nummers van bijvoorbeeld Enrique Iglesias en Shakira. Deze zijn bedoeld voor het oudere publiek. Super leuk eigenlijk, maar wel heel vermoeiend. En dat was dan weer het einde van de werkdag, we breken af en gaan terug naar de caravans. Mijn team bestaat uit nog 3 anderen, er is een nieuw meisje gekomen om een andere collega af te lossen want hij moest met school beginnen. Love is Italiaans, en de teamleader is uit Tsjechië, het nieuwe meisje komt ook uit Nederland. We zijn een paar keer uit gegaan, maar niet veel. Vaak zijn we moe ’s avonds en ga ik liever lekker douchen en een film kijken. Morgen is mijn laatste vrije dag, love is ziek dus ga ik alleen iets doen. Ik denk dat ik met de trein naar Siena ga en op de terugweg langs Volterra ga.
Het werk is mentaal niet vermoeiend, maar fysiek ben ik wel sneller moe. Vergeleken met receptiewerk is het een eitje, je hoeft er eigenlijk nauwelijks bij na te denken. Het contact met gasten is geheel informeel en een stuk meer relaxed. Zelf volg ik meestal het voorbeeld van mijn collega’s, zij doen dit werk als veel langer dan ik. Ik heb een heeeeeel klein beetje Italiaans geleerd, maar niks speciaals. Ik kan het een beetje begrijpen als ze langzaam spreken, vaak ook omdat deze taal een beetje op Spaans lijkt.
Eerlijk gezegd heb ik geen heimwee gehad naar huis, zelfs niet naar mijn bed. Ik verblijf in een “caravan”, stel je een kleine caravan voor met 2 tweepersoonsbedden en een kast. Dat is het, maar het is genoeg. We maken gewoon gebruik van de toilet en douche ruimtes van de caravan. We hebben buiten stoelen staan waar je ’s avonds op kan zitten en kletsen. De camping ligt in Montescudaio, dicht bij Cecina. Ik ben sinds ik hier ben nog niet veel gaan doen, ik ben keer naar Florence geweest, keer naar het strand en meerdere keren naar Cecina. Vandaag is ook mijn vrije dag, en ik was van plan ergens heen te gaan. Vanochtend vroeg op gestaan en fiets gehuurd om naar treinstation te fietsen, eenmaal daar aangekomen bleek ik mijn bankpas niet bij te hebben. En ik had geen zin om opnieuw een halfuur over heuvels heen en weer te fietsen, dus ben maar thuis gebleven. Maar goed ook, want het is zojuist begonnen met stormen.
Over 8 dagen ga ik alweer terug. Dan is mijn extreem korte carrière als entertainer weer voorbij, misschien kom ik volgend jaar weer terug. Maar misschien begin ik volgend jaar wel weer aan een ander avontuur… wie weet.
Maar ik heb weer een reden om deze site te bezoeken, en nog belangrijker; een update te schrijven. Ik ben weer in het buitenland! Tuurlijk is dit niet de eerste keer dat ik buiten de grens ben sinds Spanje, maar dit is wel de eerste keer voor een langere tijd. Ik ben hier nu al een maand. Wauw. Wat gaat tijd snel. Ik heb niet veel kans gehad om iedereen te vertellen dat ik naar Italië ging. Ik heb het in de winter wel over gehad, maar toen stond dat nog niet vast en uiteindelijk ging het ook niet door. Totdat ik op 18 juli in Duitsland werd gebeld door Wintour; of ik de 23ste kon beginnen in Italië als entertainer. Ik heb de beslissing in 2 uur moeten maken, in die 2 uur ervaarde ik een mix van stress en enthousiasme. Ik had geen baantje, en dit zou ook een geweldige ervaring zijn! Dinsdag avond waren we terug van Duitsland en donderdagochtend stapte ik in het vliegtuig op weg naar Pisa. Sinds dat moment heb ik nog geen spijt gehad van mijn beslissing. In deze maand heb ik geleerd dat het oké is om gek te zijn, en je gedachten en gevoel uit te spreken. Ik dans, acteer en presenteer voor een groot publiek, en ben niet bang om mijn eigen gekke zelf te zijn. Natuurlijk ben ik een groentje, doe ik het vaak fout, en ook al lijkt het voor mij een groot publiek te zijn valt dat uiteindelijk vast wel mee.
Ik kan natuurlijk al mijn goede en minder goede ervaringen gaan opschrijven, maar ze zullen nooit hetzelfde aanvoelen op papier als in mijn herinneringen. Ik hoop dat (als het je tenminste interesseert) je een beetje een idee krijgt van mijn tijd zover hier.
Net zoals iedereen begint mijn dag met de wekker; om 9 uur nog wel, een perfecte tijd als je het mij vraagt. Ik maak me klaar en ga samen met mijn vriendin/collega/caravangenootje genaamd Love naar het café om ontbijt te halen; een latte machiatto en een zoet broodje. Het “echte” werk begint om 10 uur bij de miniclub voor mij. We knutselen en kletsen met de kinderen die komen opdagen. Toen ik hier aankwam waren dit best veel kinderen, helaas zijn er nu nog maar een paar kinderen die komen opdagen. Om 12 uur is de miniclub voorbij en gaan we even op bed liggen. Wij hebben hier de mogelijkheid om al de 3 maaltijden van de dag te krijgen, dus om 1 uur ’s middags gaan we naar het café voor lunch. Dit is eigenlijk altijd pasta. Lekker, maar altijd veel te veel en machtig. Zeker geen dieetwaardige lunch. De rest van de middag spendeer ik of in m’n bed met een boek of in het zwembad. Af en toe moeten we ’s middags ook oefenen voor een show die we die avond of week hebben. Dan van 4 tot 6 weer miniclub. Om half 7 hebben we avondeten in de pizzeria; dit is een groot openlucht restaurant met een groot theater en een open plek. Hier vind ook het avond programma plaats. In ieder geval, hier hebben we dus ook avondeten, om de dag is dit pizza ( dit is na een week niet zo spannend/leuk meer). Daarna hebben we weer vrije tijd tot 8. Om 20.00 uur vertrekken we naar de pizzeria om de happy(/mini) disco te doen. Veel van deze dansjes zijn nog vrij moeilijk voor de kindertjes, maar na een week kende ik ze al vrij goed. Plak een glimlach op je gezicht en steek energie in je bewegingen en na een tijdje komt het natuurlijk en heb je ook echt een leuke tijd. Dit doen we tot 21.15, want dan begint het avond programma. Soms is dit een show (mijn favoriet van de avond programma’s), een quiz, een spel, een talentenshow -dit zijn eigenlijk altijd de miniclub kindjes, dus oefen ik met ze tijdens de miniclub van de dagen ervoor- of iets anders. Als laatste doen we van 22.30 tot 23:00 clubdances, dit zijn dansen op nummers van bijvoorbeeld Enrique Iglesias en Shakira. Deze zijn bedoeld voor het oudere publiek. Super leuk eigenlijk, maar wel heel vermoeiend. En dat was dan weer het einde van de werkdag, we breken af en gaan terug naar de caravans. Mijn team bestaat uit nog 3 anderen, er is een nieuw meisje gekomen om een andere collega af te lossen want hij moest met school beginnen. Love is Italiaans, en de teamleader is uit Tsjechië, het nieuwe meisje komt ook uit Nederland. We zijn een paar keer uit gegaan, maar niet veel. Vaak zijn we moe ’s avonds en ga ik liever lekker douchen en een film kijken. Morgen is mijn laatste vrije dag, love is ziek dus ga ik alleen iets doen. Ik denk dat ik met de trein naar Siena ga en op de terugweg langs Volterra ga.
Het werk is mentaal niet vermoeiend, maar fysiek ben ik wel sneller moe. Vergeleken met receptiewerk is het een eitje, je hoeft er eigenlijk nauwelijks bij na te denken. Het contact met gasten is geheel informeel en een stuk meer relaxed. Zelf volg ik meestal het voorbeeld van mijn collega’s, zij doen dit werk als veel langer dan ik. Ik heb een heeeeeel klein beetje Italiaans geleerd, maar niks speciaals. Ik kan het een beetje begrijpen als ze langzaam spreken, vaak ook omdat deze taal een beetje op Spaans lijkt.
Eerlijk gezegd heb ik geen heimwee gehad naar huis, zelfs niet naar mijn bed. Ik verblijf in een “caravan”, stel je een kleine caravan voor met 2 tweepersoonsbedden en een kast. Dat is het, maar het is genoeg. We maken gewoon gebruik van de toilet en douche ruimtes van de caravan. We hebben buiten stoelen staan waar je ’s avonds op kan zitten en kletsen. De camping ligt in Montescudaio, dicht bij Cecina. Ik ben sinds ik hier ben nog niet veel gaan doen, ik ben keer naar Florence geweest, keer naar het strand en meerdere keren naar Cecina. Vandaag is ook mijn vrije dag, en ik was van plan ergens heen te gaan. Vanochtend vroeg op gestaan en fiets gehuurd om naar treinstation te fietsen, eenmaal daar aangekomen bleek ik mijn bankpas niet bij te hebben. En ik had geen zin om opnieuw een halfuur over heuvels heen en weer te fietsen, dus ben maar thuis gebleven. Maar goed ook, want het is zojuist begonnen met stormen.
Over 8 dagen ga ik alweer terug. Dan is mijn extreem korte carrière als entertainer weer voorbij, misschien kom ik volgend jaar weer terug. Maar misschien begin ik volgend jaar wel weer aan een ander avontuur… wie weet.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
